What if...

Wat als ik had geluisterd? Wat als ik me tegen had laten houden?

Je hebt natuurlijk al iets over mij kunnen lezen, hier op deze site of op Instagram. Tijd om me wat uitgebreider voor te stellen.

Ik ben Ivonne, ik ben 39 jaar en ik woon in Tilburg. Ik houd niet van half werk en niet van opgeven. Als het niet kan zoals het moet, dan moet het zoals het kan. Ik geniet wanneer ik creatief bezig kan zijn; met fotografie, dans of door te schrijven of tekenen. Ik ben graag buiten en wandel het liefste in een mooi natuurgebied of over het strand.

Ik ben introvert, maar niet verlegen. Ik heb geen moeite om voor een groep te staan, maar ik ben liever thuis dan op een feest. Ik denk veel, maar ik voel nog meer. Ik observeer meer dan dat ik praat. Maar als het vertrouwd en veilig voelt, kan ik uren met je praten.

Leergierig ben ik altijd al geweest. Het kan me niet snel genoeg gaan. Als ik iets leer waar ik enthousiast van word, wil ik meer en meer leren. Alles echt begrijpen, want wanneer ik het echt begrijp, wordt het logisch en hoef ik het niet meer te onthouden.

Details ben ik gek op. Zowel in fotografie, tijdens een wandeling, in een gezelschap, maar ook tijdens het leren. Ik wil het allemaal opslaan.

Ik dans door de regen. Kan blijven kijken naar vallende sneeuwvlokjes en ik geniet van zonnestralen bij vrieskou.

Als ik iets wil, is er weinig dat me tegen zal houden. Als het vlammetje eenmaal gaat branden, laat ik het niet zomaar dimmen. Ik weet dat ik het kan. What if i fall? Ik ben niet bang om te vallen, want ik weet dat ik zal vallen, maar ik weet ook dat ik weer op zal staan. Door het te doen, door ervoor te gaan, weet ik wat ik mis wanneer ik me wel tegen laten houden door deze gedachte.

Wat als ik geluisterd had, toen ik rond mijn 15e te horen kreeg dat ik kon stoppen met school, omdat ik nooit zou kunnen werken en wellicht al binnen een jaar in een rolstoel zou zitten? Wat als ik dat had geloofd en inderdaad gestopt was met school?

Wat als ik had geluisterd naar de mensen die me zeiden dat het starten van een dansschool, de meest onlogische en onverstandige keuze was?

Wat als ik zou luisteren naar de mensen die me nu vertellen dat ik echt niet meer kan werken? Dat ik het niet ga redden.

Ik heb extra genoten van iedere stap die ik heb gezet, waarvan werd gezegd dat het onmogelijk was. Van iedere stap die ik heb gedanst, tijdens de 19 jaar waarin ik vol liefde in mijn dansschool werkte.

En hoewel ik mijn vlammetje bijna liet dimmen, toen ik moest stoppen met dans, brandt het weer als nooit hiervoor. Ik heb een missie. En om die missie te laten slagen, ben ik op zoek naar mensen die herkenning vinden in deze tekst. Naar mensen die het tegendeel hebben bewezen. Doorzetters en vechters. Mensen die opstaan als ze vallen en zelfs op zijn gestaan, toen iedereen dacht dat dat niet meer mogelijk was. Waarbij de omgeving denkt; "Ik zou het niet kunnen!". Unstoppable. 

Ben jij degene die ik zoek of denk jij meteen aan iemand, nu je dit leest. Let me know! Het gaat een heel tof project worden.

De tekst en de afbeelding over de boom, zijn niet van mij.