Remember why you started
Remember why you started
Je ziet het bij mij regelmatig voorbij komen. En wat is dat dan? Wat wil ik bereiken met fotografie?
Ten eerste vind ik het te gek om creatief bezig te zijn. Ik fotograaf dan ook niet graag, wanneer er allerlei eisen aan verbonden zijn. Zo zal je mij niet snel als schoolfotograaf zien. Al vind ik het wel heel tof om iemand in een portret vast te leggen, zoals hij of zij is. Die vrijheid heb je niet vaak op een school, maar bij het fotograferen van personeel krijg ik die kans soms wel.
Toen ik begon aan de opleiding bij Sunfield Academy, werd er gestimuleerd om te kiezen voor een bepaalde richting. Om je in die richting te specialiseren. Het leek onmogelijk om te kiezen. Maar in de loop van de tijd merk ik steeds meer waar mijn voorkeur naar uitgaat.
Zo fotografeer ik liever mensen dan dieren. En dieren weer liever dan gebouwen of producten. (Tenzij ik bij een productshoot ook alle creatieve vrijheid krijg) En zorg ik liever voor een mooi portret, dan dat ik een grote familie vast mag leggen.
Ik kies het liefste voor details. Een gevoel. Net die ene blik naar elkaar. Ogen die verhalen vertellen. De rimpels op de handen van oma of opa of juist de kleine vingertjes van een pasgeborene. Daarom zie je in mijn feed op Instagram vooral veel beelden van een of twee personen.
Kan je voor een spontane gezinsshoot niet bij mij terecht? Zeker wel!! Supertof om te mogen doen en extra tof wanneer ik ook binnen deze shoot de vrijheid krijg om het accent - afwisselend - op een of twee personen te leggen. De band, het contact tussen die twee. Of een portret, precies zoals hij of zij is. Daarnaast zal natuurlijk een gezinsfoto niet ontbreken. Afgewisseld met foto's waarop iedereen te zien is, maar de focus wel ligt op een detail bij een van jullie. Ik zal je binnenkort met voorbeelden uitleggen wat ik hiermee precies bedoel.
Ik houd ervan als ik op de foto meer details zie, bijvoorbeeld in iemands ogen, dan wanneer je elkaar aankijkt. Heel bijzonder om dat via mijn camera te kunnen doen. Zo waardevol om dit soort beelden te hebben, van de mensen die je dierbaar zijn. Hierin zit een groot deel van mijn "why".
Heb je mijn vorige blog gelezen? Aan het einde van mijn blog, deelde ik een aantal reacties van de dansers met je.
Een van de dames wilde tijdens de shoot weglopen "omdat ze het toch niet kon". Wat ben ik blij dat ze door heeft gezet en toch weer is gaan staan.
"Von, ik ben je zo dankbaar. Jij weet keer op keer mijn diepste ik te raken. Ik ken geen enkel persoon die dat kan."
Bam, zo naar binnen, dit compliment.
De ander was zo eerlijk om toe te geven dat ze er eigenlijk helemaal niet zoveel zin in had. Ze zat niet lekker in haar vel en dacht dat ze net zo op de foto zou staan. De foto's kocht ze enkel om mij te supporten, "want ze hoefde ze toch niet te hebben". Na het zien van de foto's liet ze me weten er echt oprecht heel blij mee te zijn en ze stiekem toch wel heel mooi te vinden.
"Zo mooi dat je zoiets voor iemand kan betekenen". En zo is het.
De dames deelden de foto's online en kregen enorm veel likes en reacties en ze weten allebei heel goed dat het daar helemaal niet om gaat, maar toch voelt het lekker en geeft het een boost.
Dit zijn mensen die ik graag voor mijn lens zie staan. Lieve mensen die niet beseffen hoe mooi dat ze zijn, maar mij wel de ruimte geven om dit aan hen te laten zien, via de beelden die ik van en voor hen maak. Zo waardevol. Ik vind het echt heel bijzonder, om dat te mogen doen.
En zo word ik door hen herinnerd aan mijn "why" en geven ze me energie en kracht om door te gaan. Zo dankbaar voor het vertrouwen.
Dit is wat ik wil doen. Nog heel, heel lang. En ik kan niet wachten tot ook jij voor mijn lens zal staan.