Ontspannen is the key

Uitstellen. Ik schreef er al over in mijn vorige blog.

Iets dat ik heel lang heb uitgesteld, is een portretshoot. Nee, niet van iemand anders. Dat vind ik heerlijk om te doen. Maar een shoot van mij. Van mij alleen. Niemand om me achter te verschuilen. "No way. Ik sta prima, aan de andere kant van de camera." Dat is wat ik heel lang dacht. Ik denk dat dat voor veel mensen herkenbaar is. Misschien ook wel voor jou? Gelukkig, kan ik me daar nu bijna niets meer bij voorstellen. Dat gun ik jou ook. 

"Ik wil ook dit soort foto's van mezelf. Ik wil een shoot van jou." Hoor ik dat goed? Vraagt mijn mama, die altijd wegduikt voor de camera, om een shoot van haar alleen? Een beetje in de war, zeg ik haar dat ik dat zal doen. Ik ga er niet verder op in, want ik twijfel of ze dit niet enkel zegt om mij te helpen.

In de weken die volgen, begint ze er steeds opnieuw over. Ik heb haar schandalig lang laten wachten, maar we prikken nu toch echt een datum. Het is zomer en we kiezen voor het mooie "golden hour" moment. 

Ik rijd naar haar toe en ze wil direct vertrekken. Toch wel een beetje zenuwachtig.

Eenmaal in de Loonse en Drunense Duinen, is het even wennen. Ik laat haar wat beelden zien en er verschijnt een grote lach op haar gezicht. Vanaf dat moment zie ik haar stralend door de duinen dansen en springen, wandelen en genieten. En ik geniet net zo hard mee. Mijn mama. Zo hard gelachen. Tranen over onze wangen. Niet normaal trots op haar. Ik voel zoveel liefde en we shooten door tot het donker wordt. 

Wanneer we naar de auto lopen, besluiten we onze handen nog vast te leggen, samen. Even snel en veel te donker, maar dat doet er niet toe. Het gaat om het moment. De herinnering. De band en de liefde tussen ons.   

Ik kom thuis en ik kan niet wachten om de beelden te bekijken. Met mijn jas nog aan, zet ik mijn computer aan. Tranen in mijn ogen. Kijk haar staan. Onbetaalbaar. Zo waardevol. Niet alleen voor haar, maar zeker ook voor mij en voor alle anderen die haar lief hebben. Wat een geschenk, deze beelden. Mijn stralende mama.

Ze ziet zichzelf niet graag op beeld. Of zag, want nu is ze enorm blij met het resultaat. "Door jou straal ik op de foto en het was SUPERgaaf!"

Ze was ontspannen en dat is "the key". Mensen die zich ontspannen en veilig voelen, wanneer ze voor de camera staan, zijn achteraf het meest blij met het resultaat. Genieten, zonder tijd voor twijfels. 

"Ik wil dit ook." Nee, dat is geen nieuw bericht dat binnenkomt. Dit ben ik zelf. Ik wil dit soort beelden van en met mijn dierbaren en ook van mij alleen. Voor de mensen die mij lief hebben, maar ook voor mezelf. Dit soort beelden zijn zo waardevol, daar kan geen excuus tegenop. Dat is wat ik sterk voel nu. Iedereen die mij een beetje kent weet; als ik eenmaal iets wil... Precies!  

En jij? Heb jij mooie beelden van jou en jouw dierbaren? Welke beelden hebben zij van jou? Weet je heel zeker dat je die shoot enkel wil boeken voor de kinderen? Of gun jij hen ook dit soort beelden met jou?

Dit is het moment om de keuze te maken. It's up to you.