Een kleine side note

"Kijk eens recht in de camera, zonder te lachen…"

" … Oh nee, doet dat maar niet."

En hoewel ik altijd eerlijk ben, is dat iets dat je mij nooit zal horen zeggen.Jaren geleden werd dit tegen mij gezegd, tijdens een shoot. Net geen puber meer. Spannend, maar heel veel zin om op de foto te gaan. Met de hoop dat ik vastgelegd zou worden zoals ik ben. Hoe anderen (en ikzelf) mij zie(n), wanneer ik mezelf ben en me veilig voel. Ogen die stralen. Kuiltjes in mijn wangen die zichtbaar worden als ik lach. Zacht, maar krachtig tegelijk. Ontspannen.

Had deze fotograaf gelijk? Vast wel. Niet iedereen kan mooi serieus kijken en daar ben ik er zeker een van.

Maar wat er gebeurde, is dat ik ook lachend niet meer ontspannen op de foto stond. Ik werd uit het vrolijke moment gehaald en de twijfels vlogen door mijn hoofd. Bij alle foto's die volgden, zie je de spanning op mijn kaken en de onzekerheid in mijn ogen.

En dat is hetzelfde als dat ik zie gebeuren, wanneer jij tijdens een shoot tegen jouw kindje roept dat hij/zij "normaal moet doen". "Nee niet deze lach, maar je mooie lach." "Doe eens niet zo met je ogen." "Blijf naar de camera kijken." "Doe eens niet; mama wil wel mooie foto's.

"Het grote voordeel van mijn studio, is dat we ook gebruik mogen maken van de ruimte van de Helden Academy. Deze ruimte ligt recht tegenover mijn studio. In twee stappen wissel je van ruimte. Zo kunnen ouders die niet mee op de foto gaan, lekker genieten van een kop koffie of thee, terwijl de kinderen in mijn studio, ongedwongen op avontuur gaan.

En eerlijk, dat is natuurlijk ook wat jij als ouder wil. Vaak worden dit soort dingen gezegd, omdat je als ouder niet wil dat het mij teveel tijd kost. Dat het mij stoort of dat het voor mij vervelend is.

Maar lieve mama of papa, ik vind het heerlijk om met kinderen te werken. En ja, kinderen moeten soms even wennen. Af en toe een rondje rennen en op tijd iets drinken. Hele verhalen vertellen. Op onderzoek uitgaan. En soms hebben ze geen zin, omdat ze ook geen idee hebben wat er gebeurt of wat de bedoeling is.

En dat is juist wat het zo mooi maakt.

Geen zorgen. Ik geniet ervan en heb alle tijd. We stoppen pas wanneer ik voldoende vast heb kunnen leggen. De kinderen nemen we, op eigen tempo, helemaal mee in deze ervaring.

Laten we het "met een lach in de camera kijken en stil blijven zitten" houden bij pasfoto's en soms helaas ook de schoolfoto's.

Een shoot in de studio wordt een (kinder)feestje! Met heerlijk ondeugende blikken en dichtgeknepen oogjes van het lachen (na de het trekken van de gekste bekkies.) Spelenderwijs ontstaan er ook echt wel beelden waarbij de kinderen lachend of juist serieus in de lens kijken, maar niet geforceerd. Kinderen genieten en daardoor geniet jij, als ouder, automatisch mee.

Kleine side note; ik kan niet garanderen dat de kinderen nog mee naar huis willen...