Aftellen

Waaahhhhhh! Oh lieverd, had het je eigenlijk meteen willen vertellen. Nu al het geregel afgerond en akkoord is, kan ik het eindelijk met je delen. En je merkt het al; ik kan niet wachten.

Ik neem je even mee naar het begin.

Februari 2024. Ik doe mee aan het programma "the (Re)start" van Marilyn Bartman. Een heerlijk programma, waarbij je creatief aan de slag gaat met onder andere, je doelen en dromen voor het nieuwe jaar. Ik houd ervan; creatief bezig zijn.

Tijd voor de call; een goed begin van de dag. Voor vandaag ligt er papier klaar en een schaar, dus ik ben benieuwd. We krijgen de opdracht om hartjes te knippen en in ieder hartje een doel te schrijven. Ik begin met schrijven en voor dat ik het weet, zijn alle hartjes gevuld.

Vervolgens vraagt Marilyn ons om drie stapeltjes te maken. Van "makkelijk haalbaar" naar "voelt nog heel ver weg". De huiswerkopdracht van deze call; bedenk de eerste stappen die je kan zetten, op weg naar deze doelen…en zet ze ook.

De call is afgesloten en ik pak mijn hartjes erbij. Ik zet wat kleine, makkelijke stappen voor het eerste stapeltje. De doelen die ik (zonder twijfel) ga bereiken dit jaar. Terwijl ik bezig ben, liggen de andere twee stapeltjes nog op mijn bureau. Bovenop het derde stapeltje, zie ik mijn grootste droomdoel staan; een eigen ruimte voor fotografie.

Een ruimte die ik zo in kan richten, dat ik precies de foto's krijg waar ik zo gek op ben. Een ruimte die meer mogelijkheden biedt om shoots in te plannen, omdat ik niet meer vooraf een locatie hoef te boeken. Een ruimte waarin ik weer masterclasses kan gaan geven. Aan (startende) fotografen en andere ondernemers. Aan iedereen met een goede camera, die thuis in de kast ligt te verstoffen of enkel wordt gebruikt op de automatische stand. De ideeën vliegen door mijn hoofd.

Ergens nog wel dat stemmetje; gaat me dat ooit lukken?

Nu sta ik over het algemeen bekend als eigenwijs. Als ik ergens wil komen, zal ik er komen. Tegen adviezen in, via welke omweg of obstakels dan ook. Ik besluit daarom om online op zoek te gaan. Zoeken kost niets en het vertrouwen dat het er ooit gaat komen, geeft ook een goed gevoel. Zo vind ik het ook heerlijk om online te zoeken naar kleding, vakanties of woningen. Niet om iets te boeken of te bestellen, maar wel ter inspiratie en motivatie. Met hetzelfde idee ga ik op zoek naar leegstaande ruimtes in de omgeving.

Al snel kom ik tot de conclusie dat ik dit, al dan niet bewust, al een tijdje doe. Online zie ik veel locaties, die me tijdens het voorbijrijden al eens zijn opgevallen. Altijd dat stemmetje; wat als ik daar zou kunnen shooten? Al snel merk ik dat er direct getekend moet worden voor een periode van 5 of zelfs 10 jaar. Zo'n lange periode is als zelfstandige niet te overzien. Althans, niet voor mij. Ik stop met zoeken. 

In de dagen daarna, merk ik dat ik op momenten waarop ik bijvoorbeeld even moet wachten, toch weer aan het zoeken ben naar locaties. Ik kan me herinneren dat ik een hele lange tijd geleden eens een atelier te huur heb zien staan. Ik kan me niet meer herinneren hoe het heet. Weet nog ongeveer waar het was, maar krijg het niet gevonden. Tot mijn verbazing vind ik via deze zoekopdracht wel hele toffe, andere locaties. Ik zie dat ik me gratis aan kan melden. Vanaf nu krijg ik automatisch bericht, wanneer er een nieuwe ruimte beschikbaar is. Perfect. Het lijkt nog steeds ver weg, maar een e-mail ontvangen kan geen kwaad. Ooit komt er een bericht binnen, dat me zal wijzen op een locatie waarvoor ik ga tekenen. Daar vertrouw ik op.

De volgende dag al, komt er een e-mailbericht binnen; per april komt er een ruimte vrij in Tilburg. De huur valt me heel erg mee en dat zorgt ervoor dat die eigen ruimte ineens veel dichterbij voelt. Contract teken je voor 1 jaar. Het begint te kriebelen. Ik wil het liefste meteen gaan kijken.

Het vlammetje in mij gaat zo hard aan, dat ik alle twijfels en alle "ja-maar's" compleet vergeet.' Ik besluit direct om te reageren. Ik moet online een formulier invullen… En nu is het afwachten.